ابـر کـرم که نـم‌نـم بــاران درست کـرد           از این کویر خشک، گلستان درست کرد

دل را تــجــلـّـیـات خـــداونــدی سـحــر           خـانـه‌خـراب زلف پریشان درست کرد

دسـتی کـریـم آمـد و بـا دستـگـیـری‌اش           ما را گـدای نـیـمـۀ شعـبان درست کرد

ما را سر قـرار خودش بیـقـرار ساخت           دنبال خویش، بی‌سر و سامان درست کرد

پس نادرست سجده نکـردیم، این نـگـار           کافر خراب کرد و مسلمان درست کرد

با دست‌پـخـت فـاطـمه نانی درست کرد           از ما کـنـار سـفـره سلیمان درست کرد

مـا سـائـل قـدیـمـی زهــرا و حــیـدریـم

چـشـم‌انـتـظـار مـهــدی آل پـیــمـبــریــم

بـا جـذر و مـدّ پـلـک تو دریـا بـلـند شد           نـوح و خـلـیـل و آدم و مـوسی بلـند شد

مریم به دور کـعـبۀ نرگـس طواف کرد           عـیـسی به شـوق روی مسیـحا بلـند شد

یک دست روی سینه و یک دست روی سر           یـوسف به پـای یـوسف زهـرا بلـنـد شد

مجـنـون شـدند اهـل سـمـاوات تا زمین           تا گـرد و خـاک مـحـمـل لـیـلا بلـند شد

ما سربـلـنـدهای هـمـیـن سروری شدیم           وقـتی که سـایـه‌ات به سـر ما بـلـند شـد

هـرجـا که نـام تو بـرسـد واجـب‌الـقـیـام           بـایـد بـه احــتـرام تـو از جـا بـلـنـد شـد

مـا غـیـر نـام مـحـتـرمت را نـمی‌بـریـم

چـشـم ‌انـتـظـار مـهــدی آل پـیـمـبــریـم

مـائـیـم و مـسـتـمـنـد نـگــاه شـمـا شـدن           قـبـل از رسیدن رمـضان، با خـدا شدن

از من مرا بگیر و خودت را به من بده           باید به راه عـشق تو از خود جـدا شدن

باید درست تـوبـه کنم، اینچنین بد است           می‌تـرسـم از عـقـوبت این بی‌حـیا شدن

از دست رفت چشم ترت بسکه گریه کرد           بـا بـاخـبـر ز نـامــۀ اعــمـال مــا شـدن

یـا ایّــهــا الـعــزیــزِ مـنـاجـات‌هــای مــا           خوب است با صدای تو از خواب پا شدن

گاهی خودم برای خودم نـقـشه می‌کـشم           ای کـاش با تو راهـی کـرب و بـلا شدن

مـا تـشـنــۀ زیــارت اربــاب بـی‌ســریـم

چـشـم ‌انـتـظـار مـهــدی آل پـیـمـبــریــم